ماه ویژه خود را با مجموعه موزه هنرهای زیبای آکادمی پنسیلوانیا ادامه می دهیم. لذت ببرید! :)
مارگارتا پیل مانند پدرش جیمز که او را آموزش داد و عمو، خواهران و پسرعموهایش به «تجارت خانوادگی» هنرسازی پیوست. او به احتمال زیاد فعالیت خود را در سال 1813 آغاز کرد و آثار مرتبط با طبیعت بی جان را در سالانه آکادمی دهه 1820 به نمایش گذاشت. اگرچه پیل تمایلی نداشت که خود را یک هنرمند حرفهای خطاب کند، اما این طبیعت بیجان جذاب، گواه مهارت پیل است. در مقابل پسزمینهای خنثی، هنرمند یک کاسه چینی از توتهای رسیده را جدا کرد که در کنار آن دستهای از گیلاس قرار داشت. این ترکیب ساده و در عین حال تاثير گذار که به روشنی در سمت چپ قرار دارند، رنگهای قرمز و زرد گرم توتفرنگیها و گیلاسها را با پسزمینه و قفسه سرد زیتونی و خاکستری کنار هم قرار میدهد. مارگارتا در حالی که آشکارا تحت تأثیر پدرش بود، که گهگاه از آثارش کپی میکرد، و همچنین از پسر عموی اولش رافائل، اولین نقاش طبیعت بیجان در ایالات متحده، به چیدمانهای واضحتری از اشیا علاقه داشت. او همچنین به تأثیر از طبیعتهای بیجان هلندی منتسب به قرن هفدهم که توسط فیلادلفیها به تعداد فزایندهای جمعآوری شد و در اوایل قرن نوزدهم در آکادمی به نمایش گذاشته شد، واکنش نشان داد. او آثار خود را در دهههای 1820 و 1830 بهطور عمومی به نمایش گذاشت، که بسیاری از آنها به سادگی یک میوه نام داشتند. نسخه های دیگری از این موضوع وجود دارد که یکی از آنها متعلق به تاریخ 1865 است.
این نقاشی و عنوان آن مرا به یاد آهنگ عالی Summer Wine از نانسی سیناترا و لی هزلوود می اندازد. یکشنبه خوبی داشته باشید، همه!
پ.ن.: مارگارتا پیل تنها نقاش زن خانواده اش نبود. بسیاری دیگر نیز بودند! با اولین سلسله هنر آمریکا آشنا شوید!