Giovanni Barbieri
We zien twee jonge herders die naar een schedel staren waar een muis en een bromvlieg op zitten. Hij ligt op een sokkel met erop de woorden Et in Arcadia ego ("Ik (was) ook te laat in Arcadia"), een morele referentie naar de dood. Het is de eerste maal dat deze zin in een kunstwerk of in de architectuur opduikt. De iconografie van het memento mori thema dat in de kunst symbolisch wordt weergegeven door een schedel, was sinds de renaissance populair in Rome en Venetië. Dit werk is rechtstreeks gelieerd met de Apollo en Marsyas die Guercino schilderde in 1618 voor de Groothertog van Toscanië (Galleria Pallatina, Palazzo Pitti, Firenze): beide schilderijen hebben dezelfde herders als personnages. Men gaat ervan uit dat Et in Arcadia Ego niet kon bestaan als compositie onafhankelijk van het Florentijnse werk, en dus later moet zijn uitgevoerd.
In dit schilderij transformeert Guernico de landelijke randfiguren tot protagonisten in een zelfvoorzienende moraliserende scène. Een rake exploratie van het memento mori bekomt hij door het toevoegen van de schedel, met de worm en de vlieg, en de inscriptie Et in Arcadia ego.
De iconografie van het memento mori in een pastorale setting is afgeleid uit de Ecologues van Vergilius. Dat beeld was welbekend vanaf de Venetiaanse en Romeinse renaissancekunst maar wordt hier voor de eerste keer expliciet verklaard door de toevoeging van de inscriptie.