Allegorie van voorzichtigheid

Barokke kunst vertelt een leugen. Het doordrenkt de werkelijkheid in kleur en verzadigt het met veel extravagante details, terwijl licht wordt gemanipuleerd in een extreem contrast dat de aandacht vestigt op het meest dramatische aspect.

Overvloed aan details lijkt luidruchtig genoeg om een overweldigd oog zich terug zou trekken. Om extravagante ornamenten te begrijpen, helpt het om ons te concentreren op een  hoofdkenmerk, een kenmerk dat we van nature geneigd zijn te observeren, en vervolgens via verschillende elementen naar een betekenis te navigeren - in deze heldere, stralende atmosfeer staart een sombere spiegel ons aan, welke de scène spookt: de kracht van de spiegel begrijpen is de titel van het schilderij begrijpen.

Voorzichtigheid is wijzer dan waakzaamheid, het schetst een nauwkeurig portret van de wereld, met zowel heldere als donkere tinten, maar ziet liever geen van beide. Iedereen verwart zijn eigen weergave van de wereld voor de wereld zelf, dus de grens van iemands visie zijn de grenzen voor de werkelijkheid. Kiezen om met de ene toon boven de andere te schilderen, is om het te verkleinen en om in een kleinere wereld te leven.

Het geheim, zeggen mensen, is om positief te blijven, naar de wolken te kijken waar de zon ontluikt, om elke schimmige piek van negativiteit diep te begraven, om ons te concentreren op die halfgod die we willen worden door alle tekortkomingen te onderdrukken die erin komen. weg - dan zullen de engelen ons komen kronen met gelukzaligheid.

Het geheim vertelt een leugen! Niets is gevaarlijker dan de moeiteloze troost van "alles komt goed", dat de tijd zal genezen, of dat het geluk in ons voordeel zal keren. Deze dwang om alles te verdrijven dat niet past op het positieve pad naar zelfverheerlijking, leidt tot de creatie van een oppervlakkige, kunstmatige entiteit, ironisch genoeg ondersteund door negativiteit (als de basis ervan 'wat ik niet wil zijn'). Het is dus onhoudbaar, onvoorspelbaar en niet gestructureerd op echte fundamenten. Hoe kan iemand boven dit beschermende zelfbedrog staan? Het is een ruwe reflectie.

Zelfs binnen dit schilderij worden we gedwongen om negativiteit onder ogen te zien, het is letterlijk het enige dat ons in de ogen kijkt, en zonder dat zouden we verdwalen in betekenisloze ornamenten. Deze grove overpeinzing weerspiegelt het innerlijke geweten van pessimisme, de zekerheid van tegenspoed en slechtheid, zowel intern als extern. Het is vanuit de kracht van pessimisme dat iemand kracht verzamelt om de meest negatieve uitkomsten te voorzien, en voorzichtig handelt door de natuur zowel mooi als wreed te accepteren. Dit is het bewustzijn dat risico en vriendelijkheid echt mooi maakt.

Van binnen voorzichtig zijn, is gezond zijn, om eerder te temmen dan te verwaarlozen. Omarm de gebreken, bestudeer mijn spiegelbeeld glittervrij, leer wat ik van mezelf kan verwachten onder welke omstandigheden, om met een echte ik om te gaan in plaats van een begeerde ik. De slang onder de rechterarm houden als raadgever, zoals op het schilderij, en beslissingen nemen op basis van de gevolgen die het voor mijzelf en anderen kan hebben. Het optimistische tegenovergestelde maakt ons kwetsbaarder voor onszelf.

Externe voorzichtigheid is het interne kompas naar de aarde als een meedogenloze plek. Mensen maken deel uit van een voedselketen. We eten, soms worden we misschien opgegeten. We vernietigen de natuur, soms gebeuren er calamiteiten en vernietigen we ons. Kwellingen en ellende zijn de constante waartegen menselijke inspanningen gedijen, waarom wetten worden geboren en instituties ontstaan. Weinigen worden buitengesloten in dit proces tegen onrecht, orde is slechts de naam die een generatie aan een organisatie geeft. Ooit waren er slaven, vandaag hebben we arbeiders, morgen is onbekend...

Voorzichtigheid moet worden beschouwd als een onderdeel van de meedogenloze motor van de natuur, en accepteren dat lijden aanwezig zal zijn, maar niet gepresenteerd als een soort persoonlijke straf. De tijd gluurt met nieuwe uitdagingen en het is aan ons om voorbereid te zijn.

Barokke kunst vertelt een leugen. Het presenteert de wereld niet zoals die is, maar in tegenstelling tot hersenloos optimisme verdiept het de werkelijkheid, vaak door lijden, om met een duidelijkere waarheid naar voren te komen.

- Artur Deus Dionisio