Automat

Het schilderij beeldt een eenzame vrouw af die 's nachts in een kopje koffie in een automaat staart. De reflectie van identieke rijen lichtarmaturen strekt zich uit door het nachtzwarte raam.

Hopper's vrouw, Jo, diende als model voor de vrouw. Hopper veranderde echter haar gezicht om haar jonger te maken (Jo was 44 in 1927). Hij veranderde ook haar figuur; Jo was een rondgevormde, volslanke vrouw, terwijl een criticus de vrouw op het schilderij als "jongensachtig" (dat wil zeggen met platte bovenlijf) heeft beschreven. Zoals vaak het geval is in de schilderijen van Hopper, zijn zowel de omstandigheden van de vrouw als haar stemming dubbelzinnig. Ze is goed gekleed en draagt ​​make-up, wat erop kan duiden dat ze op weg is naar of van haar werk voor een baan waarbij uiterlijk belangrijk is, of dat ze op weg is van of naar een sociale gelegenheid. Ze heeft maar één handschoen uitgetrokken, wat erop kan wijzen dat ze afgeleid is, dat ze haast heeft en maar even kan stoppen, of gewoon dat ze net van buiten is binnengekomen en nog niet is opgewarmd. Maar de laatste mogelijkheid lijkt onwaarschijnlijk, want er staat een klein leeg bord op de tafel voor haar kop en schotel, wat suggereert dat ze misschien een hapje heeft gegeten en al een tijdje op deze plek zit.

Ongeacht het uur, het restaurant lijkt grotendeels leeg te zijn en er zijn geen tekenen van activiteit (of van enig leven) op straat buiten. Dit draagt ​​bij aan het gevoel van eenzaamheid en heeft ertoe geleid dat het schilderij in de volksmond wordt geassocieerd met het concept van stedelijke vervreemding. Een criticus heeft opgemerkt dat, in een pose die typerend is voor Hoppers melancholische onderwerpen, "de ogen van de vrouw neergeslagen zijn en haar gedachten naar binnen gericht zijn." Een andere criticus beschreef haar als "starend naar haar koffiekopje alsof dit het laatste is waar ze zich aan kan vasthouden."