Verdrinkend Meisje

Verdrinkend Meisje (AKA Secret Hearts of I don't care! I'd Rather Sink) is een werk op doek uit 1963 in olieverf en synthetische acrylverf door Roy Lichtenstein. Hij gebruikt hier de conventies van het beeldverhaal; een tekstballon brengt de gedachten van de figuur over, Ben-Day stippen refereren naar het mechanische drukproces.  Het is één van de meest representatieve schilderijen van de pop art beweging  en maakt sinds 1971 deel uit van de permanente collectie van het Museum of Modern Art in New York. Het wordt beschouwd, samen met zijn diptiek uit 1973 Whaam! als Lichtenstein's belangrijkste werk. Verdrinkend Meisje werd beschreven als een "meesterwerk van het melodrama" en is één van de eerste werken van de artiest die vrouwen in een tragische situatie uitbeelden, een thema dat hij in de jaren zestig vaak gebruikte. Het schilderij toont ons een vrouw in tranen in een turbulente zee. Ze is emotioneel labiel, schijnbaar door een affaire. Ze verklaart dat ze liever naar de bodem van de oceaan zinkt dan Brad te bellen. Die gedachtengang kennen we door de tekstballon 'I Don't Care! I 'd rather Sink - Than Call Brad for Help!" Dit narrative element benadrukt het banale melodrama, terwijl de grafische elementen Lichtenstein's thema van gemechaniseerde reproductie benadrukken. Het werk is een afgeleide van DC comics (stripverhalen) maar heeft ook invloeden van Hokusai's De grote Golf van Kanawaga en van elementen van moderne artiesten als Jean Arp en Joan Miro. Het is één van de vele werken van LIchtenstein die het hebben over een held, Brad genaamd, die niet in het beeld te zien is. De grafische en narratieve elementen van dit werk zijn op een significante manier gebaseerd op het originele beeldmateriaal.