Venus van Urbino

Titiaans Venus van Urbino was de inspiratiebron voor Olympia van Manet, het werk dat we u gisteren voorstelden; maar waar Olympia bedoeld was om te choqueren was dat bij Venus van Urbino veel minder het geval. Terwijl Olympia een courtisane voorstelt is Titiaans werk een viering van een minder transactioneel aspect van de Romeinse Godin van de liefde, wat maakt dat deze liggende, naakte afbeelding absoluut niets choquerend heeft. Dit gezegd zijnde is deze Venus, met haar zachtjes welvende nek en langoureuze blik naar de kijker, toch provocerend - en onbeschaamd erotisch. Men denkt dat het eerst werd aangekocht door Guidobaldo II della Rovere, Hertog van Urbino, mogelijk ter gelegenheid van zijn huwelijk. De hond aan de voeten van Venus is een traditioneel symbool van trouw (hij komt terug in Titiaans portret van Eleneora Gonza, de moeder van de Hertog), de vrouwen in de achtergrond zoeken kleren in een meubel dat mogelijk een cassone is, in Italië een traditioneel huwelijksgeschenk.