Seashore with Fishermen

De grotendeels autodidactische Gainsborough, geboren op het platteland van Suffolk, vestigde zijn reputatie als samenlevingsportrettist in Bath, een populaire badplaats, voordat hij in 1774 naar Londen verhuisde. Ondanks zijn stedelijke succes verloor hij nooit zijn liefde voor het platteland en de kustlijn, klaaglijk, 'Ik heb genoeg van portretten en zou heel graag... naar een lieflijk dorp gaan, waar ik Landskips kan schilderen.' De landschappen van Gainsborough zijn echter zelden of nooit echt landschap. In overeenstemming met veel achttiende-eeuwse kunsttheorie, meende hij dat de natuur zelf een ongeschikt onderwerp was. Pas nadat een kunstenaar een tafereel had verfijnd door zijn gevoeligheden, kon hij het beginnen te schilderen. In de jaren 1780 experimenteerde Gainsborough met een 'rarekiek'. Met doorschijnende verf creëerde hij landschappen op glasplaten die vervolgens in een schaduwdoos werden gestoken. Het miniatuurtheater, verlicht met kaarsen, maakte eindeloze verlichtingsschema's mogelijk door middel van verwisselbare schermen van gekleurde zijde. Dit doek, dat een denkbeeldige zeekust afschildert, onthult de invloed van de kijkdoos van Gainsborough. Omlijst door het donkere strand en de bleke klif, lijken de lucht en de branding fosforescerend. Zoals gewoonlijk improviseerde Gainsborough terwijl hij aan het werk was. De kei in de rechter benedenhoek verbergt twee vissers en een anker dat hij later uitschilderde.