De Liefdesbrief

Het opgebonden gordijn op de voorgrond creëert de indruk dat de toeschouwer naar een zeer intiem en persoonlijk tafereel kijkt. Er is ook een element van  trompe l'oeil, omdat Nederlandse schilderijen vaak van een gordijn waren voorzien om ze te beschermen. Het element van geschilderde gordijnen is ook te zien op andere Nederlandse werken uit die periode. De diagonalen op de geruite vloer roepen de indruk op van diepte en driedimensionaliteit.

Het feit dat het een liefdesbrief betreft, die de vrouw heeft ontvangen, wordt duidelijk gemaakt door het feit dat ze een luit vasthoudt (of preciezer gezegd een citten, verwant aan de luit/gitaar). De luit was een symbool van liefde - vaak vleselijke liefde; luit was ook straattaal voor vagina.  Dit gegeven wordt verder versterkt door de slippers helemaal onderin het schilderij. De losliggende slipper was nog een symbool voor sex. De vloerbezem lijkt huiselijkheid te vertegenwoordigen en de plaatsing ervan aan zijkant van het schilderij kan suggereren dat de huiselijke zorgen even vergeten zijn of terzijde zijn geschoven. 

De blauwe en gouden kleuren zjin belangrijk is de composite van het schilderij. De goudkleur in de jurk van de vrouw, de schouw en veel van de objecten vullen het blauw aan op de vloer, de jurk van de dienstmeid, de schilderijlijsten, etc. Een klassieke invloed komt ook duidelijk naar voren in de Ionische zuilen van de haard. De twee schilderijen aan de muur zijn ook betekenisvol. Het onderste is een schilderij van een  stormachtige zee, een duidelijke metafoor van een stormachtige liefde. Daarboven hangt een landschapschilderij van een reiziger op een zandpad. Dit kan verwijzen naar de afwezigheid van de man die aan de dame heeft geschreven. 

Fijne zaterdag!