Michelangelo Merisi da Caravaggio
In het werk I bari (De valsspelende kaartspelers) zijn de spelers verwikkeld in een kaartspel dat primero heet, een voorloper van poker. Links zit de beoogde slachtoffer, verdiept in zijn kaarten, zich er niet van bewust dat de oudere valsspeler zijn handlanger een teken geeft met zijn geheven hand, gehuld in een vingerloos handschoen (opdat hij gemerkte kaarten makkelijker kan herkennen). Rechts kijkt de jonge valsspeler vol verwachting naar de jongen en grijpt achter zijn rug, om een kaart tevoorschijn te halen die in zijn kniebroek verstopt zit. Geen van de partijen kan alles zien wat ze wellicht zouden wensen te zien. Er zijn zaken die de kijker niet kan zien, al kunnen de figuranten dat wel, en andere die deze niet kunnen zien maar de kijker wel. De scene is opgebouwd als een aaneenschakeling van zien en niet-zien, kennis en onwetendheid, vertrouwen en bedrog. De jongen vertrouwt erop dat zijn kaarten ongezien blijven. De valsspelers vertrouwen erop dat hun plan ongezien gaat. Zij moeten ook vertrouwen op hun verbond. En er is iets dat de kijker ziet dat erop wijst dat dit vertrouwen wellicht misplaatst is. Caravaggio heeft zijn onderwerp niet behandeld als een karikatuur van zedeloosheid, maar toont het als in een roman, waarbij de interactie tussen gebaar en blik de drama oproept van misleiding en verloren onschuld, en dat op uitermate menselijke wijze.
I bari (in het Engels bekend als The Cardsharps) heeft talloze navolgers gekregen in thematisch gerelateerde werken die overal in Europa werden gemaakt.
Overweeg eens om ons te steunen met een donatie zodat wij dit najaar de nieuwe versie van DailyArt kunnen lanceren: http://support.getdailyart.com