Jacopo da Pontormo
Jacopo da Pontormo was een Italiaanse Maniëristische schilder en portrettist van de Florentijnse school. Zijn werk vertegenwoordigt een diepgaande stijlshift van de perspectivische regelmaat die de kunst in de Florentijnse Renaissance karakteriseerde. Hij staat bekend om het gebruik van gekoppelde houdingen in combinatie met een dubbelzinnig perspectief; vaak lijken zijn figuren te zweven in een onbepaalde sfeer, niet gehinderd door de zwaartekracht.
De Kruisafneming is een altaarstuk dat het afnemen van Christus van het kruis uitbeeldt. Algemeen wordt het beschouwd als het overlevend meesterwek van de kunstenaar. En het is ERG ROZE!
Dit schilderij suggereert een dans van verdrietige mensen. Zij bevinden zich in een afgeplatte ruimte, bestaande uit een sculpturaal samengaan van helder afgebakende kleuren. De werveling in de compositie zakt naar beneden in de richting van het slappe lichaam van Jesus, aan de linkerkant, weg uit het midden. Deze laag gepositioneerde Jesus vraagt als het ware onze hulp om zowel het gewicht van zijn lichaam te ondersteunen ( en de zondenlast die Christus op zich nam) als het verdriet van de omstaanders. Het kruis is niet te zien; de natuur zelf lijkt bijna verdwenen: een enkele eenzame wolk en een overschaduwd stukje grond met een verfrommeld laken vormen hemel en aarde voor de rouwenden. Hebben de lucht en de aarde hun kleuren verloren, de rouwenden hebben dit niet; helder blauwe en roze stroken stof omhullen de bleke en zwakke Christus.
Volgens de legende plaatst Pontormo zichzelf - als zelfportret - uiterst rechtsop het doek; bij hem wijken de kleuren totaal af. Maar uiteindelijk is de meest overtuigende en empathische figuur de ineengedoken man op de voorgrond; in zijn expressie kunnen we zien dat het zowel het lijk als de droefheid hem zwaar vallen.
Dit schilderij werd geschilderd op vraag van Elina van Finland. :)