Zittende vrouw van achteren gezien

De psychologische intensiteit van Schiele's zelfportretten komt zelden voor in zijn talrijke studies van jonge vrouwen (veelal naakt of provocerend gekleed) die op een afstandelijke manier worden behandeld als objecten voor formele analyse. Vaak geïsoleerd op een pagina, zonder enige verwijzing naar hun omgeving, zijn deze figuren voortreffelijke studies in lijn, compositie en gebaar. Dit portret van een zittende vrouw, van achteren bekeken, is expressief, ook al is haar gezicht verborgen. Het model was waarschijnlijk de vrouw van Schiele, Edith Harms, toen vierentwintig, met wie hij in 1915 trouwde en die slechts drie dagen voor hem aan de griep stierf. Slechts gedeeltelijk gekleed, maar met haar aardbeiblonde haar zorgvuldig gekapte, draagt ​​de figuur een helderblauw gestreept jasje over een wit gestreept overhemd, de kleding van een respectabele dame. Haar onderlichaam is echter gekleed in de kleding waarin Schiele gewoonlijk prostituees afbeeldde, een witte kanten slip en donkere kousen. Het opvallende verschil tussen de twee delen van haar kostuum lijkt de ambivalente gevoelens van de kunstenaar over zijn vrouw te weerspiegelen, die in zijn kunst op verschillende manieren wordt getoond als een koude maagd of een gepassioneerde minnaar.

Ik hou van Egon Schiele! <3

Je ontkomt niet aan de tastbare erotiek van Schiele's werk, vaak echt expliciet. Als je de pornografische wereld van Egons naakten wilt verkennen, klik dan hier. (18+)