De band tussen Lord Krishna en Radha is de belichaming van een ongeëvenaarde intense liefde en toewijding. Eerbewijzen aan hun eeuwige liefde vormen een belangrijk motief in de Hindoeïstische kunst, ook in de miniatuurschildersschool van Kishangarh. Deze schilderingen worden gekenmerkt door de langgerekte gezichten van de afgebeelde personen met terugwijkende hoofden en spiraalvormige haarlokken.
Volgens de overlevering was kroonprins Sawant Sing van Kishangarh een hartstochtelijke volgeling van Krishna, een getalenteerde dichter en een gepassioneerde minnaar (uiteindelijk ook echtgenoot) van Vishnupriya, de hofzangeres en -dichteres. Hun hofmakerij werd vereeuwigd door de virtuoze schilder Nihal Chand. In zijn interpretatie van het koninklijk paar refereerde hij aan de goddelijke romance van Rahda en Krishna. Hij beeldde de prins af als de blauwhuidige Krishna en zijn geliefde als Radha.
Een vers dat de dichter-prins schreef vormde de inspiratie voor dit uit drie delen bestaande iconische schilderij. Het bovenste deel toont het koninklijk paar met hun bedienden in een tuin bij zonsondergang. In het middelste deel steken zij een rivier over, aan de oevers waarvan we opmerkelijke architectuur zien. Het onderste paneel toont het paar alleen in de tuin, verborgen voor de rest van de wereld. De bloemenkrans die de prins vasthoudt, nog een karakteristiek element uit Kishangarh, staat symbool voor het naderende minnespel.
In de loop van de tijd trokken Sawant Singh en Vishnupriya zich steeds verder terug uit de wereld en wijdden zij zich volledig aan bakhti (devotie). Naar men aanneemt bracht het paar zijn laatste dagen samen door in het nabij gelegen Vrindavan, de stad waar Lord Krishna opgroeide.
-Maya Tola
PS Kijk eens naar het YouTube kanaal van DailyArt