Gustav Klimt
Het oppervlak van het meer weerspiegelt de natuur die voortdurend opnieuw wordt uitgevonden. Teder en aangeraakt door een zacht briesje, worden de weerspiegelingen van bomen en lucht onduidelijk, om vervolgens ergens anders weer opnieuw solide te worden. De kleine lichtstraal on het pad in de weide in de rechterbovenhoek lijkt het enige bewijs te zijn van tastbare realiteit. Klimts reizen naar de Salzkammergut en de Salzburg regio aan het einde van de jaren 1890, markeerden het begin van een intensieve herontdekking van het landschapsgenre. Zijn vroege schilderijen van vijvers en moerassen hebben een atmosferische sfeer en nodigen de aanschouwer uit om in contemplatie te staren, net als bij zijn "pictorale foto's" van die tijd. In tegenstelling tot veel laat-19e-eeuwse schilders, was Klimt in staat om de willekeurigheid van impressionistische landschappen te overwinnen. Hij ontwikkelde nieuwe principes met betrekking tot compositie, maar wist tegelijkertijd een impressionistische allure te behouden.
We presenteren deze schitterende, maar onverwachte Klimt (het lijkt een beetje op een Monet, of niet?) dankzij het Leopold Museum.
P.S. Hier ontdek je de onbekende wereld van de landschappen van Klimt.