Fernando Botero
Fernando Botero's meest ambitieuze werk in het Museum van Antioquia is Louis XVI en Marie Antoinette tijdens een bezoek aan Medellín, Colombia, vanwege het formaat (het is een tweeluik) en omdat het veel thema's behandelt in één scène. Het is onmogelijk er voorbij te lopen en er onverschillig voor te zijn. Het bezoek is nooit echt gebeurd. En in dit geval is dat nog het minst belangrijke, want dit is een parodie die Botero behoorlijk serieus nam.
Hoewel Botero deze twee personages nooit persoonlijk heeft ontmoet (hoe kon hij ook, ze werden onthoofd tijdens de Franse Revolutie in 1793), ontmoette hij ze wel via schilderijen. Botero haalt andere schilders aan, vooral schilders die wél in de hoven van deze vorsten leefden. Botero omarmt deze schildervertelling en gebruikt het op zijn eigen manier. De onevenredigheid, overdaad en grote kapsels in dit hof hangen nauw samen met de esthetiek ervan, wat verklaart waarom de volumes soms typische kenmerken zijn.
Er is spot en sarcasme; Botero combineert de geschiedenis van de kunst en haar oorsprong om bepaalde vorsten in een omgeving te plaatsen die hen vreemd is. Daarom wordt het personage dat door Botero's moeder wordt gespeeld een bemiddelaar; ze treedt op als een getuige van deze grote gebeurtenis en leunt uit de deur van haar huis alsof ze iets verwacht.
In dit tweeluik zit ook een idee van Medellín dat de kunstenaar heeft uit zijn kindertijd en puberteit: een Medellín met opeengepakte kleine huizen. Het is het beeld van de stad dat Botero altijd zal hebben omdat hij verhuisd is op zeer jonge leeftijd. Het is de blik van nostalgie.
We presenteren de Botero van vandaag (IK HOU ZÓ VAN ZIJN WERK) met dank aan het Museum van Antioquia in Medellín, Columbia. : )
P.S. Hier vind je een selectie van minder bekende en erg interessante schilderijen van Botero die je moet kennen!