Carl Spitzweg
Sensueel, verleidelijk en zoet: de geur van rozen. Hun open roze bloemen reiken naar de neus van de geestelijke, die dromerig hun geur opsnuift. Roze is ook de kleur van de jurk van het meisje in het prieel, die zich onbespied waant in de armen van haar geliefde. Maar een nadere inspectie laat ons zien dat de rozenliefhebber feitelijk stiekem getuige is van de scène. Wat in een eerste oogopslag lijkt op een romantisch moment in de vrome omgeving van de natuur verandert abrupt in een weergave van de menselijke lusten die onbevredigd blijven: ruiken mag, aanraken niet.
We presenteren het werk van vandaag met dank aan het Städel Museum. : )
PS Mijn favoriete schilderij met rozen is nog steeds De rozen van Heliogabalus van Lawrence Alma-Tadema! Bekijk het hier, zo decadent!