Joshua Reynolds
Sir Joshua Reynolds was een invloedrijke 18e eeuwse schilder, gespecialiseerd in het maken van portretten. Hij was een van de baanbrekers van de Grand Style in de schilderkunst, die berustte op het idealiseren van het onvolmaakte. Hij was de oprichter en de eerste directeur van de Royal Academy of Arts. Nadat hij al op jonge leeftijd belangstelling had getoond voor kunst, werd Reynolds in 1740 als leerling aangenomen door de toen in de mode zijnde Londense portrettist Thomas Hudson (geboren in Devon). Hoewel hij voor een periode van vier jaar was toegewezen als leerling aan Hudson, bleef hij slechts bij hem tot de zomer van 1743. In 1749 maakte Reynolds kennis met de zeekapitein Augustus Keppel. Keppel nodigde hem uit hem te begeleiden op een zeereis naar de Middellandse Zee met de HMS Centurion waarvan hij de gezagvoerder was. Onderweg bezocht hij Lissabon, Cadiz, Algiers en Minorca. Vanuit Minorca reisde hij naar Livorno in Italië en vervolgens naar Rome. In de twee jaar die hij daar verbleef bestudeerde hij de oude meesters en kreeg hij de smaak te pakken van de Grand Style. Naast ambitieuze portretten ten voeten uit, schilderde Reynolds een groot aantal kleinere doeken. In de jaren voor 1760, op het hoogtepunt van het sociale seizoen, ontving hij dagelijks vijf tot zes modellen, elk gedurende een uur. Reynolds ontleende de houdingen van zijn modellen vaak aan het werk van eerdere kunstenaars. Nathaniel Hone bespotte deze werkwijze in een schilderij getiteld The conjuror (De bedrieger) dat hij inbracht voor de expositie van de Royal Academy in 1775. Tegenwoordig bevindt het zich in de National Gallery van Ierland. Op het schilderij zien we een persoon die Reynolds moet voorstellen, hoewel hij niet op hem lijkt. De persoon zit voor een cascade van afbeeldingen waaruit Reynolds subtiel, soms minder subtiel had, geput.
Hoewel Reynolds zijn faam niet zozeer te danken had aan landschapsschilderijen, maakte hij er wel een aantal. Vanuit zijn woning, Wick House op Richmond Hill, had hij een prachtig uitzicht. In 1780 legde hij dat panorama in een schilderij vast. Reynolds stond ook bekend om zijn portretten van kinderen. Hij benadrukte de onschuld en de natuurlijke charme van de kinderen die hij afbeeldde. Het portret The Age of Innocence (De jaren van onschuld), dat hij in 1788 schilderde, is zijn bekendste karakterstudie van een kind. Wie model stond voor het schilderij is niet bekend, maar het vermoeden bestaat dat het ging om Theofila Gwatkin, zijn achternicht of om Lady Ann Spencer, de jongste dochter van de vierde hertog van Marlborough.
Reynolds maakte lange uren in zijn atelier en hij nam zelden een vrije dag. Hij was een echte intellectueel die gesteld was op gezelschap. Hij had veel vrienden onder de Londense intelligentia. Vanwege zijn populariteit als portretschilder had Reynolds veel omgang met de welgestelde mannen en vrouwen van die tijd. Het was Reynolds die deze personen samen bracht in 'The Club' (1764). The Club kwam bijeen in een reeks vertrekken op de eerste verdieping van de Turk's Head Tavern toentertijd een restaurant op Gerrard Street 9. Daaraan herinnert nu nog een ronde gedenkplaat. Tot de eerste leden behoorden onder meer Burke, Langton, Beauclerck, Goldsmith, Charnier, Hawkins en Nugen, later gevolgd door Garrick, Boswell en Sheridan. Binnen tien jaar was het ledental gegroeid tot 35. The Club kwam elke maandagavond samen om te souperen en te discussiëren tot in de vroege uren van de volgende dag. In latere jaren vonden de bijeenkomsten tweewekelijks plaats.
Reynolds was in 1768 een van de eerste leden van Royal Society of Arts, waarvan hij de eerste voorzitter werd. Een functie die hij tot aan zijn dood zou uitoefenen. Hij stond mede aan de wieg van de Society of Artists of Great Brittain. In 1769 werd hij geridderd door George III, daarmee was hij de tweede kunstenaar die die eer te beurt viel. In 1789 verloor hij het zicht in zijn linkeroog, wat hem dwong zijn artistieke werkzaamheden te beëindigen.