Horace Pippin

Horace Pippin was een autodidactische Afrikaans-Amerikaanse schilder. Het ontrecht van de slavernij en Amerikaanse rassenscheiding spelen een prominente rol in veel van zijn werken. 

Onder Pippins werk bevinden zich veel genrestukken. Een van zijn portretten is een afbeelding van de zingende alt, Marian Anderson, geschilderd in 1941. Hij schilderde ook landschappen en religieuze onderwerpen. 

In de 8 jaar tussen zijn nationale debuut in de reizende tentoonstelling "Meesters van de populaire schilderkunst" (1938) van het Museum voor Moderne Kunst en zijn overlijden op 58-jarige leeftijd, groeide Pippins erkenning aan de oost- en westkust. Gedurende deze periode had hij 3 solotentoonstellingen (1940, 1941 en 1943) in de Carlen Galerie in Philadelphia, Pennsylvania, en solotentoonstellingen in de Kunstclub van Chicago (1941) en het San Francisco Museum voor Moderne Kunst (1942). Ook privécollecties en musea zoals de Barnes Foundation, het Philadelphia Kunstmuseum en het Whitney Museum voor Amerikaanse Kunst kochten zijn werk aan. Zijn schilderijen waren te zien in nationale overzichten van het Kunstinstituut van Chicago in Chicago, Illinois; het Carnegie Instituut in Pittsburgh, Pennsylvania; de Corcoran Kunstgalerie in Washington, D.C.; het Dayton Kunstinstituut in Ohio; de Nationale Galerie in Washington, D.C.; het Newark Museum in Newark, New Jersey; de Pennsylvania Academie voor de Schone Kunsten in Philadelphia, Pennsylvania en de Tate Galerie in Londen, Verenigd Koninkrijk.

In 1947 beschreef criticus Alain Locke hem als "een echt en zeldzaam genie, dat volkse kwaliteit combineert met artistieke volwassenheid op een manier die bijna niet te classificeren is".