Pociąg w śniegu

Claude Monet namalował Pociąg w śniegu w roku 1875.  Choć praca ta nie została pokazana na wystawie impresjonistycznej, uwidacznia ona zamiłowanie Moneta do konwergencji natury i technologii; tak charakterystycznej dla ówczesnej epoki i intrygującej większość artystów z jego kręgu.  Dla Moneta pociąg - ze swoją prędkością i kłębami dymu wyrzucanymi do atmosfery - kreował walory ciągłych zmian wizualnych, które napędzały artystyczne poszukiwania. Ta scena powstała na stacji kolejowej w Argenteuil, naprzeciwko domu Moneta.  Pociąg w śniegu różni się nieco od innych jego dzieł, ponieważ łączy fragmenty mieszanych kolorów w celu stworzenia solidnego obrazu.  Praca przedstawia pociąg wjeżdżający na zaśnieżoną stację. W przeciwieństwie do Impresji, wschodu słońca, tutaj wyraźnie przedstawiono konkretne wydarzenie i lokalizację.  Moment faktycznego bezruchu został idealnie uchwycony.  Krótkie pociągnięcia pędzla nadają teksturę drewnianym słupkom ogrodzenia i kłębom dymu nad pociągiem.  Osadzenie sceny w czasie zimowego dnia uzupełniło jeszcze to poczucie bezruchu.  Brak słońca sprawia, że scena ma miejsce w nieokreślonym czasie i mogłaby się zdarzyć o każdej porze dnia.  Mieszanina różnych odcieni szarości i błękitow nadaje niebu więcej kolorytu niż zwykle możemy obserwować.  Patrząc w kierunku punktu zbieżności, widać małe, jasne światło, być może uliczną latarnię lub sygnalizację świetlną zapowiadającą przyjazd lub odjazd pociągu.  Wreszcie Monet, w przeciwieństwie do wielu mu współczesnych, malował nowoczesność. Można powiedzieć, że jego współcześni nie lubili idei industrializacji ani urządzeń nowoczesnego życia.  Monet nie wraca tutaj do sielankowych scen jako najlepszego okresu i twierdzi wręcz, że to właśnie teraz, wśród nowych wynalazków, jest najlepszy i najciekawszy okres do życia.