Automat

Obraz ukazuje samotną kobietę wpatrującą się w filiżankę kawy w Automacie w nocy. W czarnym od nocy oknie widać odbicie identycznych rzędów żyrandoli.

Żona Hoppera, Jo, służyła jako modelka dla kobiety. Jednakże Hopper zmienił jej twarz, aby ją odmłodzić (Jo miała 44 lata w 1927 roku). Zmodyfikował również jej figurę; Jo była krągłą kobietą o pełnych kształtach, podczas gdy jeden z krytyków opisał kobietę na obrazie jako „chłopięcą” (czyli, płaską). Jak to często bywa w obrazach Hoppera, kobieta, jak i jej nastrój są niejasne. Jest ona dobrze ubrana, ma na sobie makijaż, co może wskazywać na to, że jest w drodze do lub z pracy w miejscu, gdzie ważny jest wygląd osobisty, lub że jest w drodze do, lub z imprezy towarzyskiej. Zdjęła jedynie jedną rękawiczkę, co może oznaczać, że jest rozproszona, że spieszy się jej i może się tu zatrzymać jedynie na chwilę, lub po prostu to, że przyszła z zewnątrz i nie zdążyła się jeszcze ogrzać. Jednak druga opcja jest mało prawdopodobna, jako że na stoliku widać mały, pusty talerz stojący przed jej filiżanką i spodkiem, co sugeruje, że mogła zjeść wcześniej przekąskę, a więc siedzi w tym miejscu już jakiś czas.

Bez względu na godzinę restauracja wydaje się w dużej mierze pusta, nie wdać żadnych oznak aktywności (lub życia, w ogóle) na ulicy. Potęguje to uczucie osamotnienia i powoduje, że obraz jest powszechnie kojarzony z pojęciem miejskiej alienacji. Jeden z krytyków zauważył, że w pozie typowej dla melancholijnych bohaterów Hoppera „oczy kobiety są spuszczone, a jej myśli skierowane do jej wnętrza”. Inny krytyk opisał ją jako „patrzącą na filiżankę kawy, jakby była to ostatnia rzecz na świecie, której mogłaby się trzymać”.