Ferdinand Hodler
W swojej ostatecznej formie kompozycja Dnia przedstawia różne etapy przebudzania jako ciąg gestów. „Kobiety zbudziły się ze snu i [niektóre] chronią się przed napływem światła dziennego; inne przeszły przez tę fazę i podziwiają świetność dnia, reprezentowanego przez kwiaty rozrzucone na dole obrazu. Pełne ekspresji gesty ramion formują razem półkole i tworzą górną ozdobę dzieła. Linie ciał są rozłączone; stopy i nogi tworzą szereg zamkniętych form. ”
Ten opis dzieła autorstwa samego Ferdynanda Hodlera koncentruje się na wzajemnym oddziaływaniu symbolicznej ekspresji i stylizowanych gestów. Pięć kobiet siedzi na niebieskiej tkaninie, na łące; ziemia usiana jest delikatnymi kwiatami, których kolor przypomina kolor materiału. Gdy żółtawe światło brzasku unosi się nad łukiem horyzontu cztery zewnętrzne kobiety odwracają się w stronę centralnej postaci; swoją ekspresją, wyrażoną skrętem ciał, oraz ułożeniem rąk i dłoni, okazują od przerażenia do zachwytu. Kobieta pośrodku, unosząc ręce jak podczas jakiejś rytualnej modlitwy, swobodnie otwiera się na promienie światła, nie osłaniając się przed nimi. W połączeniu z łagodnie falującą łąką, układ gestów i taneczne skręcenie ciał tworzą subtelną choreografię ekspresyjnych wyrazów, która obejmuje cały obraz.
Dzięki jasnemu kolorytowi i wzniosłej ornamentacji Dzień przeciwstawia się mrocznej Nocy (pokazanej wcześniej w DailyArt) błogą symfonią rozkwitu. Berthe Jacques, z która Hodler ożenił się w 1898 roku, była wzorem postaci na obrazie. W jego sztuce reprezentowała archetypową, eteryczną kobietę, uosabiającą czystość i prawdę.
Pod koniec lat 90 XIX wieku udało się Hodlerowi wywalczyć uznanie społeczne i materialne. Dlatego też Der Tag można postrzegać także jako prywatny hymn do światła, które roświetliło jego życie po deprywacji lat wcześniejszych.
Tym obrazem Hodler odnosi się do swojej osobistej sytuacji, napełniajac swoją sztukę radością z nowego początku. Ogromny sukces obrazu na wystawie światowej w Paryżu, w roku 1900, jak i na dziewiętnastej wystawie Secesji Wiedeńskiej w 1904 roku, wpłynął prawdopodobnie na jego decyzję o stworzeniu dwóch kolejnych jego wersji.
Dzisiejsze dzieło prezentujemy dzięki Kunstmuseum Bern <3