Giovanni Battista Moroni
Portret Krawca został namalowany przez artystę Giovanni Battista Moroni około 1570, pod koniec jego kariery. Giovanni Battista Moroni jest renesansowym malarzen pochodzenia włoskiego, głownie znanym ze swoich portretów i ołtarzy. Ten portret pokazuje krawca (a raczej kupca tkanin) stojącego przed ławką, na której leży ciemna tkanina. Krawiec trzyma w prawej ręce nożyczki, a w lewej szmatkę. Jego twarz i przenikliwe spojrzenie zwrócone są w stronę widza, sprawiając wrażenie, że obceność podglądacza przerwała jego mu jego zajęcie.
Co jest takiego specjalnego w tym portrecie? Jakość obrazu jest zdecydowanie wysoka: ubrania krawca zostały pomalowane z dużą precyzją, a ciepłe kolory nadają obrazowi poczucie intymności. Ponadto portret jest również bardzo realistyczny: postać ma wyraziste spojrzenie i jest malowana w pracy, tak jakby Moroni chciał przedstawić krawca takim, jakim był w rzeczywistości. Jest to typowe dla pracy Moroni'ego: artysta przedstawiał wiele swoich tematów „z natury”, to znaczy tworzył realistyczne portrety przedstawiające temat w naturalny sposób.
Jednak żadna z powyższych cech, choć tak istotna, nie wyróżnia tego portretu. Szczególną cechą tego portretu jest wybór tematu - krawiec! Do tej pory większość malarzy przedstawiała jedynie członków arystokracji, kościoła lub elit społecznych i finansowych. Jest to jeden z pierwszych portretów w sztuce zachodniej, na którym namalowany jest członek klasy robotniczej i obdarzany jest taką samą godnością, jak członkowie wyższej społeczności. Krawiec jest względnie zamożny - możemy to odgadnąć na podstawie jego eleganckich i wyszukanych ubrań, a także złotego pierścienia z rubinem na prawej ręce - i wydaje się pewny siebie i dumny ze swojego zawodu, a przynajmniej takie uczucie przekazują widzowi jego spojrzenie, postawa i wygląd : jest to jednak bardzo niekonwencjonalny wybór tematu.
Chociaż Moroni był stosunkowo sławny za życia, nie cieszył się takim sukcesem, na który zasługiwał. Wynika to głównie z faktu, że zgodnie z tradycją Giorgio Vasari (pierwszy włoski historyk sztuki i autor „Żywotów najwybitniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów”) nie podróżował do Bergamo, gdzie można było znaleźć większość obrazów Moroni : dlatego Moroni nie został uwzględniony w książce Vasariego, co negatywnie wpłynęło na późniejsze rozpoznanie Moroni. Chociaż w mniejszym stopniu, los Moroniego przypomina w pewnym sensie los Caravaggia: sukces za życia artysty, zapomnienie po śmierci artysty, odnowione zainteresowania jego sztuką po wiekach. Jakby los (w tym wypadku wykluczenie przez Vasariego) i zmieniająca się moda i smaki w świecie sztuki w jakiś sposób odegrały swoje sztuczki, dopóki dzieła artystów nie będą mogły zostać docenione przez nowe, świeże spojrzenie.