Elin Danielson-Gambogi
Ostatnimi czasy Narodowa Galeria Fińska zaczęła publikować reprodukcje dzieł sztuki ze swojej kolekcji - dzięki bibliotece cyfrowej Europeana będziemy publikować ich prace przez najbliższe dwie niedziele. Miłego odbioru! :)
Elin Kleopatra Danielson-Gambogi (3 września 1861 – 31 grudnia 1919) była fińską malarką, która zasłynęłą dzięki swoim pracom realistycznym i portretom. Należała do pierwszego pokolenia fińskich kobiet-artystek z formalnym wykształceniem, nazywanych "pokoleniem sióstr-malarek".
Od wczesnego dzieciństwa można było dostrzeć talent artystyczny Elin. Kiedy skończyła 15 lat, przeniosła się do Helsinek i rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych. W 1883 roku przeprowadziła się do Paryża, gdzie studiowała w Académie Colarossi, jednocześnie malując latem na terenie Bretonii.
Po otrzymaniu stypendium w 1895 roku wyjechała do Florencji. Rok później przeniosła się do wioski Antignano, gdzie poznała i poślubiła włoskiego malarza, Raffaella Gambogi (1874–1943). Mieli wspólne wystawy w Paryżu, Florencji i Mediolanie, jak również w wielu fińskich miastach.
Namalowała siebie z półprofilu, zwrócona delikatnie w kierunku widza lub lustra. Trzyma paletę w jednym ręku, a cienki pędzel - w drugim. Wygląda tak, jakby malowała siebie używając prawej ręki, ale odbicie lustrzane zmienia strony: lewa ręka staje się prawą. Jak było naprawdę? Delikatna zasłona w tle zmiękcza światło. Głowę malarki otacza aureola świetlna. Czy poza oknem jest tam jeszcze inne źródło światła? Jak to możliwe, że artystka wydaje się patrzeć na samą siebie?