Czytając

Urodzony w Itu (stan São Paulo) Jose Ferraz de Almeida Júnior wstąpił do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Rio de Janeiro w 1869 roku, otrzymując po pięciu latach złoty medal, swoje najwyższe wyróżnienie. Powrócił w ojczyste strony w 1875 roku jedynie na dwanaście miesięcy. Dzięki stypendium otrzymanym od cesarza Dom Pedra II przeniósł się do Europy, gdzie powstały jego kultowe dzieła — jak Descanso do modelo (1882) — i gdzie uczestniczył w wielu wystawach we Francji i Włoszech. Po powrocie do kraju w 1882 roku otworzył swoje studio w São Paulo, gdzie portretował różne osobowości brazylijskiej socjety — księżniczkę Izabelę, a przy innej okazji cesarza Don Pedra II. Publikacja „Imprensa Ytuana” opisuje jego malarskie otoczenie 27 kwietnia 1884 roku: „Jego atelier — jeśli takowym można określić ten kwadratowy pokoik — pozbawione prawie dostępu światła i pełne refleksów, wyposażone jest w liczną kolekcję prac, szkiców i obrazów, które — nawet jeśli nie można potraktować ich jako kompletne dzieła sztuki (acz niektóre z nich takimi są) — reprezentują przynajmniej jeden z etapów życia artystycznego, moment inspiracji, godzinę radości, bądź dokładne studium [...]. Dzisiaj artysta maluje pełen gracji, nadąsany, łagodny i obiecujący profil kobiecej głowy, jutro kształtną formę — będąc pełnym uznania dla Michała Anioła — aktu, prawie że rys anatomiczny, przesłonięty pomarszczoną żółcią pergaminu, pełny szybkich kontrastów światłocienia”. Zmarł 13 listopada 1899 roku w związku z zabójstwem na tle miłosnym i pozostaje do dziś jednym z najbardziej uznanych artystów XIX wieku w São Paulo.

Dzisiejszy obraz prezentujemy dzięki Pinacoteca de São Paulo. :)

P.S. Inną, bardzo interesującą postacią związaną z São Paulo jest Djanira da Motta e Silva, będąca subtelną dokumentalistką brazylijskiego życia. Przeczytacie o niej tutaj.