Piwonie

Yun Shou-p'ing dorastał w rodzinie o ograniczonych środkach, co powstrzymało go, zdolnego studenta, od przystąpienia do egzaminów na urzędnika państwowego. Mimo to poświęcił się nauce, a nawet zaskoczył dorosłych, kiedy w wieku ośmiu lat ułożył wiersz o pąkach lotosu. Jego poezja była nieskrępowana, kaligrafia utrzymana w duchu Ch'u Sui-lianga (596–658), a malarstwo pełne życia. Z tego powodu współcześni określali jego osiągnięcia artystyczne mianem „Trzech Doskonałości”.

We wczesnym wieku Yun wyspecjalizował się w malarstwie pejzażowym, szczególnie w dawnym stylu. Podobno kiedy spotkał mistrza pejzaży Wang Huia (1632–1717), uznał wyższość jego twórczości: „W tej sztuce twoje umiejętności i talent przewyższają wszystko. Choćbym próbował, mogę być tylko drugi”. Yun porzucił krajobrazy i poświęcił się nauce malowania kwiatów, bambusa w jednokolorowym tuszu, zwierząt i owadów. Poprzez tematy te studiował style dawne i współczesne, stając się szczególnie biegłym w „pozbawionej kości” metodzie nakładania tuszu i koloru wywodzącej się ze stylu Hsu Ch'ung-ssu (XI w.), syna słynnego malarza kwiatów Hsu Hsi. Yun osiągnął sławę poprzez własny styl, który stał się znany jako szkoła Ch'ang-chou.

Praca ta jest drugą kartą z Albumu Kwiatów i Krajobrazów, w którym zawarto również obrazy Wang Huia. Na tej szczególnej karcie trzy piwonie wyróżniają się kolorem i ułożeniem. W Chinach piwonie uznawane były za królowe wśród kwiatów, symbolizujące bogactwo i dobrobyt. Fioletowo-brązowa skryta jest wśród liści, ciemnoczerwona wychyla się naprzód, a biała odchyla się do tyłu. Malarze często unikali mocnych czerwieni i zieleni z obawy przed zbyt jarmarcznym efektem. Jednakże Yun Shou-p'ing zdecydował się na harmonijną równowagę i zyskał eleganckie wyczucie kolorystyki w przedstawianiu wspaniałości roślin, udowadniając swoją wyjątkową umiejętność operowania rozmyciem i kolorem.

Piękne, czyż nie?

P.S. Tu znajdziecie wspaniały wybór kwiatów w sztuce, który uwielbiam!  <3