Las bukowy I

Dziś prezentujemy ostatni z obrazów wybranych w ramach naszego miesiąca specjalnego ze zbiorami Państwowych Zbiorów Sztuki w Dreźnie. (Dziś przypada także ostatni dzień przedsprzedaży kalendarzy DailyArt na 2024 rok ze zniżką -25%, nie przegapcie tego!)

Gustav Klimt, którego portrety kobiet stanowią sztandarowe dzieła secesji wiedeńskiej z przełomu XIX i XX wieku, stworzył ten pejzaż stosunkowo późno w swoim życiu. Podczas każdego z letnich pobytów w Seewalchen am Attersee, czyli od 1898 roku, jak sam twierdził, malował „(rozświetlony) niewielki las bukowy, w którym znajdowało się również kilka drzew iglastych”. Artysta zbudował wizjer z wyciętego z tektury kwadratu i umieścił go przed okiem w taki sposób, że niebo i horyzont niemal znikały.

Widz nie dostrzeże w Lesie bukowym I żadnego punktu zbiegu. Precyzyjnie uchwycona grupa młodych drzew (prawdopodobnie brzóz lub osik) rozciąga się pomiędzy widzem i horyzontem. Światło jest filtrowane przez listowie, stworzone typowymi dla impresjonistów pociągnięciami pędzla i drobnymi plamami koloru. Farba jest nakładana cienką warstwą, odcienie są wyważone, a kontrasty tworzone przez światłocień są niemal nieobecne. Cały obraz nabiera przez to delikatności. Połyskujące niczym kamienie szlachetne liście, pokryta plamkami kora drzew i gra słonecznego światła tworzą na całej powierzchni skomplikowany wzór.

W swoich obrazach z 1901 roku przedstawiających las jodłowy, których motywem przewodnim był rytm stojących równolegle do siebie pni drzew, Klimt wciąż nawiązywał do pełnych symbolizmu, nastrojowych krajobrazów typowych dla przełomu wieków. W Lesie bukowym I był tak blisko natury, że chęć stylizacji i eksperymentowania uległa magii tego, co widział.

P.S. Wszyscy znamy Pocałunek oraz Złotą Adelę. Ale możemy się założyć, że nie znaliście ani tych niesamowitych portretów Klimta, ani jego absolutnie wyjątkowych obrazów przedstawiających drzewa!