Rembrandt van Rijn
Ο σημερινός πίνακας είναι μέρος της έκθεσης “Η μορφή του χρόνου” (The Shape of Time) στο Μουσείο Ιστορίας της τέχνης (Kunsthistorisches Museum) στη Βιέννη. Η έκθεση θέτει προκλήσεις στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη με τους Παλιούς Αριστοτέχνες (Old Masters). Εξερευνά τη διαπολιτισμική ανάπτυξη ιδεών και εικόνων κατά τη διάρκεια των αιώνων και αποκαλύπτει τις αινιγματικές συνδέσεις μεταξύ επιρροής, ταλέντου και τύχης. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την έκθεση και να δείτε μερικές από τις συγκρίσεις επίσης στο DailyArtMagazine.com.
Υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι η σειρά των σχεδόν σαράντα έγκυρα αναγνωρισμένων αυτοπροσωπογραφιών του Ρέμπραντ (μοναδική στην ιστορία της ζωγραφικής) χρησίμευε ως κάτι περισσότερο από απλώς ένα όχημα για τον αναστοχασμό του ζωγράφου από το Άμστερνταμ. Ήταν επίσης ένα κατάλληλο μέσο για να αυτοπαρουσιαστεί στο κοινό· μια μορφή προσωπικού μάρκετινγκ. Ο όρος αυτοπροσωπογραφία (self-portrait) δεν ήταν ακόμη κοινός στην Ολλανδία του 17ου αιώνα· ένας τέτοιος πίνακας ήταν πιο πιθανό να αναφέρεται ως «ένα πορτρέτο του Ρέμπραντ ζωγραφισμένο από τον ίδιο». Έτσι, για τον φιλόδοξο συλλέκτη αυτός ο πίνακας ήταν δύο πράγματα: η εικόνα του Ρέμπραντ και ταυτόχρονα ένα παράδειγμα της τέχνης του. Ο Ρέμπραντ έχει συγκεντρώσει το λιγοστό φως στο πρόσωπό του. Το απλό του ένδυμα, επεξεργασμένο μόνο στους ώμους και το λαιμό, φωτίζεται απαλά και υπονοεί μόνο το ανάστημα του. Πλήρως επικεντρωμένος στα γηρασμένα χαρακτηριστικά του προσώπου, ο θεατής αρχικά αποσπάται από την γεμάτη αυτοπεποίθηση, σχεδόν προκλητική στάση. Οι δύο αντίχειρές του που είναι κρεμασμένοι στη ζώνη που φαίνεται να έχει δεθεί βιαστικά γύρω από τη μέση είναι έρχεται σε μια αποφασιστική αντίθεση με τη μελαγχολική, περίπλοκα ζωγραφισμένη έκφραση. Το πρόσωπο του Ρέμπραντ τονίζεται περαιτέρω από την αντίθεσή του σε άλλα μέρη του πορτρέτου με την ομοιόμορφα παχιά εφαρμογή του χρώματος, γενικά ένα χαρακτηριστικό των μεταγενέστερων έργων του. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες αυτοπροσωπογραφίες στις οποίες ο καλλιτέχνης είναι συχνά ντυμένος με πολυτελή υφάσματα, ο Ρέμπραντ επέλεξε ένα απλό ένδυμα. Ίσως μάλιστα να είναι η ρόμπα που φορούσε στην πραγματικότητα στο στούντιο του.