غروب آفتاب، صدای لانگ آیلند

توماس موران در 12 فوریه 1837 در بولتون انگلستان به دنیا آمد. پس از مهاجرت به ایالات متحده، او به عنوان یک حکاکی روی چوب شروع به کار کرد - اگرچه به نظر او این کار در بهترین حالت خسته کننده بود. به شدت تحت تاثیر آثار J.M.W. ترنر، نقاشی آبرنگ را آغاز کرد و در نهایت به رنگ روغن نیز روی آورد.

موران در سال 1884 به انتهای شرقی لانگ آیلند، نیویورک نقل مکان کرد. او اولین استودیویی بود که در جزیره ساخته شد و راه را برای بسیاری از امپرسیونیست‌های دیگر - از جمله ویلیام مریت چیس و وینسلو هومر - برای ایجاد یک جامعه هنری پر رونق هموار کرد. برخی از بهترین آثار او در L.I. استودیو، از جمله مناظر خود جزیره.

"غروب آفتاب، صدای لانگ آیلند" یک عصر تقریباً کور کننده به رنگ سفید را بر روی بدنه آبی که لانگ آیلند را از کانکتیکات ساحلی جدا می کند، به تصویر می کشد. آسمان بر تصویر مسلط است و زمین را با درخششی گرم و پر جنب و جوش روشن می کند. نور از صخره‌ها و علف‌ها منعکس می‌شود و در تضاد با اعماق تاریک پایه‌های درختانی است که در دو طرف صدا قرار دارند.

موران از قلم موی نرم و نامحسوس در به تصویر کشیدن خزه های کم ارتفاع و زیر قلمه های سرزمین اصلی استفاده کرد. آنها با رنگ های مختلف سبز موج می زنند، در حالی که سطح آب - صاف در گرگ و میش بی باد - یکنواخت است و هیچ نقصی پیدا نمی شود. تنوع در قلم مو و رنگ، طیف وسیعی از بافت ها را ایجاد می کند و درجه ای از فوتورئالیسم را به ترکیب اضافه می کند.

- آنتونی دفئو