صحنۀ خیابان در پاریس

فلیکس والوتون نقّاش و چاپگرِ سوئیسی بود که با گروهِ نبی‌ها ارتباط داشت. او همچنین یکی از هنرمندانِ مورد علاقۀ من است و امروز، روزِ تولّدِ اوست!

در عرصۀ هنرِ حکّاکی روی چوبِ مدرن، والتون شخصیتِ مهمّی به شمار می‌رفت. او در هنرهای گرافیکیِ پاریس در نیمۀ پایانیِ دهۀ 1890 سهمِ بسزایی داشت؛ یعنی همان جایی که او این گواشِ جذّاب را از تردّدِ عابرانِ پیاده در بلواری شلوغ نقّاشی کرد. در مجموعه‌ای خارق‌العاده شاملِ چاپ‌ها و نقّاشی‌ها، تصویربرداری‌های فوریِ او از دورۀ پایانِ قرنِ پاریس، نقدِ بصریِ تندی را بر جامعۀ بورژوایِ مدرن مطرح کرد. والوتون در دهۀ 1890 به عنوانِ هنرمندی توانا در بینِ گروهِ نبی‌ها ظاهر شد و این نقّاشی (که در مجموعۀ رابرت لمان نگهداری می‌شود) از هر نظر نمونۀ گویایی از سبکِ گرافیکی آنهاست. ویژگی‌هایی همچون بافتِ سطحِ صافِ این نقّاشی؛ جایگذاریِ اشخاص، سگها و کالسکه‌ها، که ظاهراً تصادفی‌ست ولی با دقّت انتخاب شده؛ دیدگاهِ اضطراب‌آورش و همچنین اصالتِ دوبعدیِ آن، همگی در نقّاشی‌ها و آثارِ دیگر هنرمندانِ گروهِ نبی‌ها نظیرِ ادوارد ویلار و پیر بونارد نمود و همتایی پیدا می‌کنند. نبی‌ها به طرزی آشکار از چاپهای چوبیِ نقّاشیِ ژاپن و خشمِ جاری در فضای پاریس الهام می‌گرفتند. جان راسل هنگامِ نوشتن دربارۀ گواشِ والوتون در نیویورک‌تایمز در سالِ 1978 خاطرنشان کرد: "کمی ویلار، کمی بونارد و کمی تولوز-لوترِک، همگی به طورِ همزمان در اینجا هستند، بی‌آنکه هیچ یک بفهمند که برتری با کدام است. ولی دستِ کم ما به این قطعۀ مقوّاییِ کوچک با یک حسِّ واقعیِ حیرت و مکاشفه می‌نگریم"