De Slapende Diana Bekeken door Twee Faunen

Het contrast tussen de helder verlichte Diana, de godin van de jacht en kampioen van eerbaarheid en de ietwat wellistige, angstige en harige faunen die haar bekijken, kon nauwelijks groter zijn. Hun handen komen bijna bij elkaar in het midden van het doek, maar de faun aan de achterkant houdt zijn metgezel net op tijd tegen. Op die manier blijft de fragiele oppositie van de Godin en het schepsel van de natuur, van zuiverheid en instinkt, van het sublieme en het groteske bewaard en met het de prikkel om te kijken naar iets wat verboden is. Het figuur van de gedeeltelijk blootgestelde Diana zet een lange traditie voort van het afbeelden van vrouwelijke liggende figuren, zoals de slapende Venus. Bröcklin schilderde het stuk beïnvloedt door de kleuren die de voorkeur hadden in de Italiaanse Vroege Renaissance. Hij had een opleiding landschapsschilderkunst gevolgd aan de Kunstacademie Düsseldorf en wordt beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordiger van de 19e-eeuwse idealistisch-symbolistische kunst.

Zuzanna