Henri Fantin-Latour
Ik moet toegeven dat ik niet veel op heb met Fantin-Latour. Hij staat vooral bekend om zijn bloemenschilderijen en groepsportretten van Parijse kunstenaars en schrijvers. Eerlijk gezegd wat saai allemaal.
Maar dit doek trok mijn aandacht, om preciezer te zijn de blik van de vrouw rechts. Afwezig maar tegelijkertijd gericht. Gericht op de kijker zoals we wel vaker zien in zeventiende-eeuwse portretten.
Lezen komt als thema in verschillende van zijn bekende werken terug, dus men kan wel stellen dat het een belangrijke rol speelde in zijn werk. Het schilderij is een uitstekend voorbeeld van de bekwaamheid van Henri Fantin-Latour als Intimist die eeuwig trouw bleef aan een sober ideaal van representatie met gevoel voor realisme. Het laat de kijker ook kennismaken met zijn favoriete thema's, een poëtisch en droomachtig huiselijk tafereel, licht-melancholisch van aard. Links zien we de toekomstige vrouw van de schilder, Victoria Dubourg, terwijl het enigmatische gestalte dat rechts zit Charlotte Dubourg is, die de kijker en de schilder nadrukkelijk aankijkt. Charlotte Dubourg duikt met enige regelmaat op in zijn werk, wat wellicht duidt op een stille band tussen model en de kunstenaar. Ook significant aan de compositie is het gevoel van innerlijk isolement dat de twee zussen scheidt. Het contrast tussen de verlichte oppervlakte and het donkerder gedeelte van het schilderij waar de gestaltes zijn weergegeven, benadrukt de ambiguïteit die men voelt tussen nabijheid en verte, die op ingehouden geestelijk ongemak duidt dat evenzeer aanwezig is in andere portretten van de schilder.
Over lezen gesproken, wat vind je van dit artikel over de beste bibliotheken? Lees eens (in het Engels) "5 Most Beautiful Libraries You Should Know" op DailyArt Magazine.