De Hond

Door Antonio Saura beschreven als 'de mooiste afbeelding ter wereld', werd De Hond van Francisco Goya rechtstreeks op de muur van het Spaanse huis van de schilder geschilderd, in de laatste jaren van zijn leven toen hij leed aan zowel mentale als fysieke wanhoop.

Dit schilderij toont een hondenkop met de snuit naar boven gericht, de oren naar achteren gericht en grote ogen die naar de lucht staren. Het schilderij kan in twee delen worden verdeeld, een donkere massa die het hele lichaam van de hond verbergt, mogelijk aarde of drijfzand. Het tweede deel, een uitgestrekte lucht die de eenzaamheid van de hond uitstraalt en wordt benadrukt door een grote zwarte massa, hoogstwaarschijnlijk een origineel schilderij dat aan de muur hing voordat Goya besloot dat het overschilderd moest worden.

De ware betekenis van het schilderij zal nooit bekend worden, er zijn geen beschrijvingen gevonden, er is nooit over gesproken, en het zou volkomen logisch zijn dat Goya nooit had gedacht dat iemand anders dit schilderij ooit zou zien. De hond die begraven wordt, vertegenwoordigt zijn gevoel van in de val lopen, oud en alleen, fysiek en mentaal zwak. Nu zijn ondergang nabij was, kon hij alleen nog maar omhoog kijken naar de hemel, wachtend op een of andere goddelijke tussenkomst die nooit kwam. De hopeloosheid is voelbaar.

De hond is zonder twijfel visueel de minst spookachtige van de zwarte schilderijen, die allemaal te zien zijn in het Museo del Prado in Madrid.

- Adam G. Oestreich

P.S. Lees waarom Francisco Goya wordt beschouwd als de eerste modernist.