Giovanni Segantini
Giovanni Segantini was een Italiaanse schilder die bekend stond om zijn grote berglandschappen van de Alpen. Hij was een van de meest bekende kunstenaars in Europa in de late 19de eeuw. Later in zijn leven combineerde hij een divisionistische schildertechniek met symbolistische beelden van de natuur. Gedurende de laatste periode van zijn leven woonde hij in Zwitserland.
Als we naar de Heidense Godin kijken, zien we een afbeelding van een jonge vrouw die overeenkomsten vertoond met Venus prototypes uit de Venetiaanse renaissance, waaronder Venere di Dresda (Dresden Venus of Slapende Venus) van Giorgione en Titiaan (Tiziano) en Venere di Urbino (Venus van Urbino) van Titiaan.
De huidige ovale versie van dit schilderij is het resultaat van latere herbewerkingen van het eerste ontwerp uit 1894. De schilder presenteerde de eerste versie op zijn persoonlijke tentoonstelling in Castello Sforzesco (kasteel in Milaan) in hetzelfde jaar. Waarna hij de eerste bewerkingen deed aan de hand van enige kritiek die hij ontving. De vrouw was aanvankelijk naakt en dat werd als ongepast beschouwd. Dus schilderde de kunstenaar een rode dunne doek die haar bedekte en een geheel vormde met haar dikke, blonde haar. Ook werd een groter deel van het landschap voorzien van gepolijst goudpoets, waardoor de afbeelding in zijn huidige, ovale vorm werd ingekaderd. Uiteindelijk, in de jaren 30 van de 20ste eeuw, werd het schilderij ingelijst in een gedetailleerde, gouden lijst (over de laag goudpoets heen).
Hier nog een verhaal uit de sneeuw met een verdrietig einde van Giovanni Segantini.