Giovanni Segantini
Laten we naar de zonnige Alpen gaan!
Het schilderij toont een sereen pastoraal tafereel dat baadt in het verblindende zonlicht en de heldere lucht van het hoogland. Het is een vredige en stralende middag, kenmerkend voor het bergachtige Zwitserse landschap. Om deze helderheid te benadrukken gebruikt de kunstenaar een puur kleurenpalet met vooral geel, blauw en wit, en vult hij het doek met fijne penseelstreken. Je kunt zien dat neo-impressionisten zoals Seurat en Signac een enorme invloed hadden op de schilder die het werk van vandaag heeft gemaakt.
Wat vooral opvalt is de weergave van het grasland, waar elk grassprietje afzonderlijk lijkt te zijn geschilderd. De horizon is relatief hoog geplaatst waardoor een groot deel van het doek in beslag wordt genomen door het veld, en dat geeft een overweldigende sensatie van het goudkleurige licht. Het tafereel is een meesterlijke weergave van de alpiene hooglanden in de buurt van Italië, een regio die Segantini goed kende, en brengt de frisse atmosfeer en de koele lucht tot leven.
Giovanni Segantini werd geboren in Arco, een stad in de regio Trentino in Noord-Italië. In die tijd viel dit gebied echter nog onder Oostenrijks bestuur en was het nog niet teruggegeven aan Italië, waardoor hij nooit het Italiaanse staatsburgerschap kon krijgen. Deze noodlottigheid bleef hem zijn hele leven achtervolgen en ondanks talloze pogingen werd hij nooit officieel als Italiaan erkend. In 1881 werd hij genomineerd voor de prestigieuze Prins Umberto Prijs, jaarlijks uitgereikt in Milaan aan het beste Italiaanse schilderij, maar hij kreeg de prijs niet omdat hij als buitenlander werd aanzien. Later, toen de Brera Academie in Milaan hem een eretitel aanbood, weigerde hij de erkenning - mogelijk juist om dit onrecht uit het verleden.
PS Giovanni Segantini hield van bergen, wat hem uiteindelijk het leven zou kosten. Lees meer over de kunst van Segantini en zijn tragische verhaal.