Girolamo Francesco Maria Mazzola

Girolamo Francesco Maria Mazzola (ook bekend onder de naam Francesco Mazzola of gebruikelijker Parmigianino, de kleine Parmenzaan) was een Italiaanse maniëristische schilder en etser die werkte in Florence, Rome, Bologna en zijn geboortestad Parma. Karakteristiek voor zijn werk zijn een verfijnde sensualiteit en vaak uitgerekte vormen. Het omvat onder meer Visioen van Sint Hieronimus (1527) en het iconische en enigszins atypische Madonna met de lange hals (1534). Parmigianino is de bekendste beeldende kunstenaar van de eerste generatie waarvan de carrières volledig vielen in de periode van het maniërisme. Zijn wonderbaarlijke en hoogst eigen talent werd van meet af aan onderkend, maar oorlogen verstoorden het verloop van zijn carrière, met name de Plundering van Rome (1527). Die vond plaats drie jaar nadat hij daar naartoe was verhuisd. Hij was pas 37 jaar toen hij in 1540 aan een koorts overleed in Casalmaggiore.

Hij maakte uitmuntende tekeningen en hij was een van de eerste Italiaanse schilders die zich bezig hield met grafische technieken. Zijn verplaatsbare werk is altijd zeer gezocht geweest bij verzamelaars en maakt tegenwoordig deel uit van de collecties van de belangrijkste musea van Italië en de rest van de wereld. Maar zijn twee grootste projecten in de vorm van fresco's bevinden zich in een kerk in Parma en in een paleis in een nabij gelegen stadje. Deze fresco's genieten minder bekenheid dan die van soortgelijke andere kunstenaars. De reden hiervoor is vooral dat hij geen grote aansprekende thema's afbeeldde. Hij schilderde een aantal belangrijke portretten, waarmee hij een trendsetter was voor het maken van portretten op driekwart lengte of ten voeten uit. Voordien waren zulke portretten vooral voorbehouden aan koninklijke personen.