Lucie Léon przy pianinie

Berthe Morisot była francuską malarką i graficzką, a także pierwszą kobietą, która dołączyła do grona francuskich malarzy impresjonistów. Wystawiała na prawie wszystkich (prócz jednej) ich wystawach i, pomimo protestów rodziny i przyjaciół, nieprzerwanie brała udział w ich walce o uznanie.

Urodzona w bogatej i związanej z kulturą rodzinie, Morisot pobierała klasyczne lekcje rysunku i malarstwa. Zdecydowanie sprzeciwiła się jednak konwenansom, decydując się na poważne potraktowanie tej pasji i uczynienie jej dziełem swojego życia. Przez pewien czas uczyła się pod okiem Camille’a Corot, a później nawiązała przyjaźń z Édouardem Manet, który w 1874 roku został jej szwagrem i miał największy wpływ na rozwój jej stylu.

W odróżnieniu od pozostałych impresjonistów, żywo zainteresowanych optycznymi efektami koloru, Morisot i Manet przystali na bardziej konserwatywne podejście, ograniczając użycie koloru do naturalistycznych ram. Morisot przekonała jednak Maneta do zaadaptowania impresjonistycznej palety jasnych tonów i odrzucenia czerni. Jej własne płótna, o dokładnie przemyślanej kompozycji i utrzymane w jasnych tonacjach, to najczęściej studia kobiet, zarówno w plenerze jaki i w zaciszu domowym.

Morisot i amerykańska artystka Mary Cassatt są powszechnie uważane za najważniejsze malarki XIX wieku. Poważna młoda dama przedstawiona na tym obrazie to Lucie Léon. Według Julie, córki artystki, która obserwowała powstawanie portretu, Lucie „wolała raczej grać w krokieta niż pozować przy pianinie”. A jednak do 1898 roku Lucie stała się nagradzaną pianistką koncertującą publicznie, co było w tamtym czasie rzadkością wśród kobiet.