Semiramida zakładająca miasto

Rozpoczęta około 1860 roku Semiramida zakładająca miasto pozostała w studiu Degasa aż do jego śmierci. Obraz przedstawia scenę mitologiczną: Semiramida, królowa Asyrii i założycielka Babilonu, stoi na brzegu Eufratu przyglądając się budowie miasta, które stało się jednym z Siedmiu Cudów Świata. Pewne szczegóły kompozycji zdradzają, że Edgar Degas, impresjonista, przeprowadził wcześniej rozeznanie historyczne. Rydwan daleko po prawej i uczesanie królowej wydają się wizualnym odwzorowaniem asyryjskich reliefów, które dopiero co dotarły do Luwru. Wiele rysunków znajdujących się obecnie w Dziale Grafik w Musée d'Orsay świadczy o przygotowaniach, jakie Degas czynił przed namalowaniem tego obrazu. Zgodnie z neoklasycystyczną tradycją akademicką, postaci malowano osobno, wpierw nagie, by później odziać je z troską przywodzącą na myśl mistrzów włoskiego renesansu. Przez pewien czas sądzono, że Degas czerpał inspirację z traktującej na ten temat opery Rossiniego, która paryską premierę miała w sierpniu 1860 roku. Bardziej prawdopodobną inspiracją są jednak obrazy Piera della Francesca, jakie Degas miał okazję oglądać w Arezzo pod koniec lat .50 XIX wieku, jako że dawni mistrzowie byli kluczem do odrodzenia malarstwa historycznego. Rzeczywiście, Degas wykonał między 1860 a 1865 rokiem kilka historycznych obrazów, w tym ten, niektóre prawdopodobnie za namową Gustave'a Moreau, który był wówczas jego bliskim przyjacielem. Kwestionując zasadność istnienia tego gatunku we współczesnym malarstwie, starał się połączyć opartą na kopiowaniu fragmentów rekonstrukcję historyczną z plastycznym podejściem, zawierającym wizualne kody, które przyswoił podczas studiów pod okiem francuskiego malarza neoklasycystycznego Jeana Auguste’a Dominique’a Ingresa.