Caspar Friedrich
Met gebogen hoofd wandelt een man alleen in een zilverkleurige, koude, maanverlichte nacht terwijl hij mediteert bij een megalitisch grafmonument, een impliciete doodsboodschap. Het is winter en overal rondom hem is de natuur stervende. Kale bomen doemen op als geesten, maar door de mist verrijst in de achtergrond een bosje bladrijke eiken, een belofte van leven. De groeiende maan, hoog in de hemel, werkt ook als tegengewicht voor de dood. Hij symboliseert Christus en de belofte van wedergeboorte van de artiest, Caspar David Friedrich.
Friedrich is één van de bekendste artiesten van de Duitse Romantiek, zijn zeer persoonlijke en introverte verbeelding maakt gebruik van christelijke thema's, waarvoor hij overeenkomsten zoekt gebaseerd op cycli in de natuur. Een Wandeling in de Duisternis was onderdeel van een kleine groep werken die Friedrich afwerkte net voordat hij geveld werd door een verzwakkende hartaanval in 1835. Dit werk belichaamt enerzijds de melancholie die hij voelde tijdens die periode en anderzijds de troost die hij vond in het christelijke geloof.