Stilleven met sinaasappels, bananen, citroenen en tomaten by Paula Modersohn-Becker - 1906 - 28.2 x 52.2 cm Staatliche Kunsthalle Karlsruhe Stilleven met sinaasappels, bananen, citroenen en tomaten by Paula Modersohn-Becker - 1906 - 28.2 x 52.2 cm Staatliche Kunsthalle Karlsruhe

Stilleven met sinaasappels, bananen, citroenen en tomaten

olieverf op karton • 28.2 x 52.2 cm
  • Paula Modersohn-Becker - 8 February 1876 - 30 November 1907 Paula Modersohn-Becker 1906

De Duitse schilder Paula Modersohn-Becker wordt tot de belangrijkste vertegenwoordigers van het vroege expressionisme gerekend. Geboren in 1876 in Dresden, verhuisde ze na jarenlang teken- en kunstlessen gevolgd te hebben en haar lerarenexamen te hebben gehaald in 1898 naar Worpswede. Ze nam lessen bij Fritz Mackensen tot 1899 en raakte bevriend met Clara Westhoff, de latere echtgenote van Rainer Maria Rilke. Ze reisde in 1900 voor de eerste keer naar Parijs, waar zij  lessen in naaktmodel schilderen volgde aan de particuliere Académie Colarossi. Ze bezocht regelmatig het Louvre. In juni ging ze terug naar Worpswede, waar ze zich verloofde met Otto Modersohn. Zij trouwden het jaar daarop. In 1903, na een verblijf in Berlijn, zette ze haar studie aan de Académie Colarossi in Parijs voort. In 1905 en 1906/1907 verbleef ze opnieuw  in Parijs, waar ze onder andere anatomie- en naaktmodelcursussen volgde aan het École des Beaux-Arts. Paula Modersohn-Becker stierf op 20 november 1907 in Worpswede aan een embolie na de geboorte van haar dochter Mathilde.

Stilleven met sinaasappels, bananen, citroenen en tomaten dat we vandaag dankzij de Staatliche Kunsthalle Karlsruhe kunnen presenteren, werd geschilderd in Parijs tussen mei en juni 1906. Een passage uit een brief aan Martha Vogeler, gedateerd 21 mei 1906, zou betrekking kunnen hebben op de creatie van deze serie werken:'[...] Ik schilder levensgrote naaktmodellen en stillevens met vertrouwen in God en mezelf. [...].' De lichtgevende kleuren, de zachte en fijne applicatie van de verf en het vogelperspectief met het tafelkleed als achtergrond dat het hele schilderij vult, doen denken aan Parijse voorbeelden zoals Van Gogh, Cézanne en Émile Bernard. Maar de krachtige eenvoud van de compositie en de aanraakbare aanwezigheid van de objecten -hun uitbollende vorm en de ruimtelijkheid die door de schaduwen wordt gesuggereerd- tonen haar eigen onmiskenbare manier om de werkelijkheid te benaderen, waarbij zij zich losmaakte van bestaande conventies. Ze zou een jaar later schrijven: '[...] Ik wilde het impressionisme verslaan door te proberen het te vergeten. Door dat te doen werd ik verslagen. We moeten met het impressionisme werken als we ermee vertrouwd zijn geraakt en het in ons hebben opgenomen.'

Als je meer wilt leren over andere vrouwelijke schilders, bekijk dan onze DailyArt Notebooks en kalenders voor 2022 hier. :)

P.S. Hier kun je meer lezen over vier prominente vrouwelijke expressionisten in de kunstgeschiedenis!