Edouard Manet
Édouard Manet, een van de eerste 19e-eeuwse kunstenaars die het moderne leven schilderde én een spilfiguur in de overgang van realisme naar impressionisme, was verliefd op alles wat met Spanje te maken had. Door zijn reis naar Spanje in 1865 kon hij zijn kennis van het werk van Spaanse kunstenaars als El Greco, Goya en Velázquez ontwikkelen en scènes en personages schilderen die typerend zijn voor de Spaanse cultuur.
In deze afbeelding van een onstuimige jonge Spaanse majo (een Spaanse dandy uit de lagere klasse) beeldde Manet zijn jongere broer Gustave af. Hij draagt dezelfde broek en bolero die Manet gebruikte voor een ander schilderij, Mademoiselle V... in het kostuum van een espada. Beide kunstwerken werden uitgesloten van de belangrijkste officiële Franse kunsttentoonstelling van die tijd, de Salon van 1863, maar kregen in datzelfde jaar erkenning op de zogenaamde Salon des Refusés. Die ‘tentoonstelling van afwijzingen’ was uiterst belangrijk voor de opkomende avant-garde in de schilderkunst: het toonde de inmiddels klassieke Manet’s Lunche op het gras en James McNeill Whistler’s Symphonie in Wit, No. 1: The White Girl. De kritische aandacht wettigde de opkomende avant-garde in de schilderkunst.
Manets levendige kleurgebruik en sterke penseelstreken werden door veel critici geprezen. Sommigen hadden echter kritiek op het gebrek aan psychologische diepgang in de afbeelding van de majo. Ze wezen erop dat de kunstenaar niet meer details aan het gezicht en de handen besteedde dan aan de kleding.
PS Hier zijn de 10 beste portretten van Édouard Manet. Ken jij ze allemaal?