Judith en Holofernes

Vandaag presenteren we in 'Wednesday Thoughts on Art' het korte verhaal over hoe verschillend een thema kan worden gepresenteerd. Het verslag van de onthoofding van Holofernes door Judith wordt gegeven in het deuterocanonieke Boek van Judith en is het onderwerp van vele schilderijen en sculpturen uit de renaissance- en barokperiode. In het verhaal kan Judith, een mooie weduwe, de tent van Holofernes binnengaan vanwege zijn verlangen naar haar. Holofernes was een Assyrische generaal die op het punt stond het huis van Judith, de stad Bethulia, te vernietigen. Overmand door drank valt hij flauw en wordt door Judith onthoofd; zijn hoofd wordt weggenomen in een mand (vaak afgebeeld als gedragen door een oudere vrouwelijke bediende). Het boek Judith werd als canoniek aanvaard, en dus waren afbeeldingen van Judith even acceptabel als die van andere schriftuurlijke vrouwen. In het vroege christendom waren afbeeldingen van Judith echter verre van seksueel of gewelddadig: ze werd meestal afgebeeld als "een type van de biddende Maagd of de kerk, of als een figuur die Satan vertrapt en de hel verscheurt". Het veranderde radicaal in de negentiende eeuw toen Judith erotischer en vaak naakt werd afgebeeld. Hier toont Vasari Judith als een vrouw van grote kracht en macht. Judith's dynamische pose, uitpuilende spieren en militair-achtige kostuum benadrukken haar overwinning.